Martial Arts NEWS: QUEEN'S BIRTHDAY AND MOTHERS DAY

กิตติ พลศักดิ์ขวา : ศิลปิน

Kitti Pholsakkha : Artist

สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานคำขวัญวันแม่แห่งชาติ ประจำปี 2563 ความว่า
"รักเอยรักลูก
แม่จึงปลูกคุณธรรมให้รักษา
รดความรักพรวนความดีมีเมตตา
ลูกเติบใหญ่แทนคุณค่าของแผ่นดิน"

Queen Sirikit is regarded as mother to all Thai people, thus her birthday is also celebrated as Mother’s Day and observed as a Thai national holiday.

The Early Years

Her Majesty Queen Sirikit is the daughter of H.H. Prince Chandaburi Suranath (M.C. Nakkhat Mongkol Kitiyakara) and his consort Mom Luang Bua Kitiyakara (nee Mom Luang Bua Snidvongs). Prince Chandaburi Suranath was the third son of H.R.H. Prince Chandaburi Suranath and H.S.H. Princess Absarasman Kitiyakara.

She was born on August 12, 1932. The year 1932 is a significant one: it was the year when constitutional monarchy was introduced into Thailand. Her father was a prominent and capable Major-General in the Thai Army at the time of the constitutional change. He left the army and went to serve as First Secretary at the Thai Legation in Washington D.C. As HM the Queen was then still a little child, she remained in Bangkok in the charge of her relatives. She did not see her parents again until their return home.

She attended the Kindergarten class at Rajini School. But subsequently went to St. Francis Xavier School at Samsen District in Bangkok in order to be nearer to home. Her father later on became Thai Minister to France, to Denmark and ultimately Ambassador to the Court of St. James. Her Majesty accompanied him and continued her general education in the three countries and lastly in Switzerland.

It was while her father was stationed in Paris that she first met His Majesty King Bhumibol Adulyadej, who was then studying in Switzerland but went now and then to Paris. The chance meeting in Paris ripened into friendship and understanding. When His Majesty met with a serious motor car accident in Geneva, Switzerland and had to stay in a hospital at Lausanne, Her Majesty was a frequent visitor. When His Majesty was well again and left the hospital, He was graciously pleased to arrange for Her Majesty to continue her studies at “Riante Rive”, a boarding school in Lausanne.

Her Majesty has always been very devoted to Her children...

Her Majesty has always been very devoted to Her children.

On July 19, 1949 Their Majesties were quietly engaged in Lausanne. On March 24, 1950, Their Majesties landed in Bangkok by ship after a long absence. On April 28 of the same year, the Royal Wedding took place at Padumawan Palace before the Queen Grandmother. As a democratic King and Queen, Their Majesties signed their names in the Registry Book of Marriages. Prince Chandaburi Suranath also appended his signature in the book to show that he permitted his daughter, who was then under age and required her father’s consent to the marriage, to go through the ceremony of marriage. His Majesty then crowned HM the Queen in conformity with Thai tradition.

Their Majesties have four children, namely: Princess Ubolratana, born on April 5, 1951, His Royal Highness Prince Maha Vajiralongkorn, born on July 28, 1952, Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn, born on April 2, 1955 and Her Royal Highness Princess Chulabhorn, born on July 4, 1957.

Their Majesties took great care in the education of their children in order to prepare them to meet the various duties which they had to undertake in later life. A choice had to be made between private tutoring and sending the children to an ordinary school. Private tutoring is a good medium for imparting knowledge, but it lacks human contact with children of similar ages. Attendance at an ordinary school also has its drawbacks. From experience, it would appear that teachers, pupils and even parents are subjected to biases either favorable or unfavorable. In order to avoid these inconveniences, His Majesty, with the entire concurrence of Her Majesty, set up a school in the compound of Chitralada Villa. Better control and supervision could thus be assured. The school was established and registered in accordance with the law in November 1958. There were about 78 children in the school. The classmates of the Royal children were sons and daughters of ordinary people of various vocations. In the year 2007 the number of Chitralada School children increased to 1,822 with 285 regular teachers and several part-time teachers.

Her Majesty has always been very devoted to Her children. During their younger days, she used to spend as much time with them as Her duties would allow, and kept close supervision on all their activities. When Her Majesty was in the United States of America during the State Visit with His Majesty in 1960, a TV representative asked Her what Her favorite hobby was. The reply was: “Looking after my children!”

Kitti Pholsakkwa

The Purpose of Life

Janine Yasovant

I had the opportunity to interview Kitti Pholsakkwa after the Songkran festival. When he was chosen to draw a picture for a special issue of the Thairath newspaper in Thailand, he chose the picture of King Bhumibol Adulyadej from the King's university application, a 60 x45 cm size painting, oil on linen.

From his inspiration, he told me: "The King was still in his youth. It's so beautiful that I had to keep that newspaper until now." I found the artist who had painted. the twelve pictures from the performance entitled "The Father of Thai Skill Standard". He said that he loves the King. At that time, the Phra Dabos Foundation set an exhibition with 12 pictures that came to be a luxury event in the calendar year 2016.

In an exhibition in honor of His Majesty King Bhumibol Adulyadej̶̶—The Father of Thai Skill Standard 2016 at BITEC Bangna, 11-14 May 2016, Sumipol Corporation Co., Ltd.—he was honored to be an exhibitor.

Kitti Pholsakkwa has also written about the past to the present, reflecting on his honest feelings as a Thai citizen for the King.

Here is an interview with him.

JY. It helps to be inspired by your current work. I would like you to talk about your background and the work that you have done.

KP. I am a country man living in the countryside. How I feel about the King reflects my talking directly. This is the reason why I created a page on Facebook. Moreover, I also have an ongoing project to publish a book of the King's portrait collection and a book of selected teachings and speeches of the King as well as another set of the King's portraits to raise money for the Phra Dabos foundation. All of these projects started before his passing. Although the King passed away, I will not give up my intention and I will move forward to my goal."

For the King's kindness and generosity towards artists, I have tried to follow and implement the King's teachings and speeches to good use and already saw a favorable outcome. I would like people or at least his family members to do the same as him.

If we only listen to the King's teachings and speeches without practicing them in a real situation, we might impress little and the result is not clear. But if we practice them, the result will be clearer. As I was one of the people who practiced them, I would like to spread them to other people or at least my children and my family members. In my humble opinion, the King's Sufficiency Economy theory could help us a lot. It teaches us to understand ourselves and stand on the middle path in Buddhism. If we can do this, everything in life will be peaceful. No more, no less and reasonable. After the King's passing, many felt they lacked someone to depend on. There is no longer a King Bhumibol Adulyadej but his teachings are still here. If we follow his teachings, it will feel like he still lives and hasn't gone anywhere far from us."

JY. Please tell me about your life, family, work, and experience.

KP. My family is in Loei Province, Northeast Thailand. I was raised with my grandmother because my parents had broken up. My Grandmother always took me to the temple, we stayed overnight there.

When I went into the vocational field of fine arts in Loei Province, I decided to travel to Bangkok, I wanted to study painting at Poh Chang Academy of Arts

I studied and worked at that time. I worked with portrait drawing at the MBK Center. After that I continued to study at Rajamangala University of Technology Thanyaburi Pratumthani Province. I worked in Bangkok for more than ten years.

Loei Province is the province with the best weather in Thailand. The height of the area is made up of pine forest. The weather is cold all year round so natural plants are different from other places in Thailand. One can grow rubber trees as well. And it's a source of mountain climbing excursions for young people. Loei is a province where the Mekong River flows. I decided to marry a woman in the same province and thought of farming and gardening but being an artist, my inner voice called me to return to the job I used to do with painting in Bangkok.

The turning point of my life was my attention to King Bhumibol Adulyadej. I had sent a painting to the contest to receive the award 2nd best prize "84th Anniversary Thammarat Thipata.i" After that, for the paintings about his work, I researched details from my love for the King and my faith. I striver to make pictures come alive.

JY. Please tell me about the important drawings that you made. It is a change of view of the work, and how to implement it as a practice.

KP. When following I was able to draw pictures to suit the honor of His Majesty the King, who had created more than 4000 projects to help the Thai population, projects due to the royal initiative. There is a non-profit organization in Thailand that details this:

http://km.rdpb.go.th/Knowledge/Page/1#

The King always visited the people to see their progress. Each project is a collection of initiatives and philanthropic research. We can see him traveling to every region of the country. to elevate the well-being of the Thai people in the cities and among the hill tribes They had to change from growing opium to winter crops. It was an ongoing project for a long time. The King studied Dharma. It made me think I will have to work according to the King's example, based on the principles of nationality, principles of religion and the role of the monarch.

I started working more systematically. When applying the principles of the Dharma to work called the Dharma 8, referring to the nature of the world, the nature of the world that dominates the animal world and the animal world must follow the nature, which is recorded in the Tripitaka. Satisfaction of a man's fortune means reaping benefits.

Rank means receiving a higher rank. Has great power

Praise is to hear, to hear, to praise, to admire, to admire.

Happiness is the comfort of the body, the comfort, the joy, the pleasure, the exhilaration.

Human dissatisfaction, degradation, means losing a fortune, unable to survive.

Decay means being reduced to greatness.

To gossip means to be blamed for bad things, criticized or be blamed for the damage.

Suffering is suffering, suffering from the body, suffering from the heart.

I started to draw pictures of the Noble monks, all of them who are well known, dozens of them. We must study and read the teachings of each one.

In the end, I found that doing everything in the works was in the best interest as friends in this world. They have lived a happy life together

My work has become more systematic. I have a philosophy of life.

I always think of others first and adhere to the principles of working for the nation, for the religion and the monarchy And I'm more interested in national history, I followed the King ordained. He studied the Dharma and worked hard from morning till evening, Traveled tirelessly. It is the King who works for the people all the time. This great lesson has made me understand the Dharma about the abolition of the world. In the year 2019, I attended the 2nd Art Exhibition for Refugees.

The opening ceremony of the exhibition, August 3, 2019. at the Museum of Contemporary Thai Art (MOCA BANGKOK), a portrait of King Rama X, size 140x180 cm.

King-10-cr

My drawing is not just a portrait, but writing from my soul. I had planned to do a book project bringing the history and the doctrine of the Noble Monks and their practice both in Thai and foreign languages to be used as a medium to build understanding. My goal is that it would be made into an animated movie.

I participated in and organized an exhibition of nude art at the Museum of Contemporary Thai Art (MOCA BANGKOK) in August 2020, as a portrait of women in Buddhism. Image title Mrs. Pathumwadee 2020 Oil on linen technique, size 150 × 100 cm.

Pratuwadee2-cr

In addition to paint, I will also have a sculpture. The statue of the Noble Monks as the idol in the form of a being. To be an artist I would be able to do the project for sure.

JY. What else do you want to share with readers and Thai society?

KP. In the past, I used to ask myself: What was life for? What is the purpose of life, for what? What is the purpose of life? Until I came to study the royal duties of King Rama IX. To know and realize that the thought that had been questioned What is the purpose of life? changed immediately because I asked the wrong question from the beginning. So I asked a new question: What should I live for? I began to know my true duties in reality, I firmly believe that everyone should seek the right path of life. Live life right. That is the purpose of life.

กิตติ พลศักดิ์ขวา

จุดมุ่งหมายของชีวิต

จานีน ยโสวันต์

ดิฉันมีโอกาสได้สัมภาษณ์ กิตติ พลศักดิ์ขวา หลังเทศกาลสงกรานต์ที่ผ่านมา หลายปีมาแล้ว เมื่อเขาได้รับเลือกให้วาดภาพสำหรับหนังสือพิมพ์ไทยรัฐฉบับพิเศษในประเทศไทย เขาเลือกภาพของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชจาก ใบสมัครเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล เป็นภาพวาดขนาด 60 x45 ซม. เป็นภาพวาด สีน้ำมันบนผ้าลินินจากแรงบันดาลใจของเขา เขากล่าวกับดิฉันว่า "เวลานั้นในหลวงยังทรงพระเยาว์"เป็นภาพวาดสวยมากจนดิฉันต้องเก็บหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นไว้จนถึงตอนนี้

ต่อมาดิฉันพบว่าเขาเป็นศิลปินที่วาดภาพ สิบสองภาพจากการแสดงหัวข้อ "พระบิดาแห่งมาตรฐานฝีมือแรงงานไทย" เขากล่าวเมื่อให้สัมภาษณ์ทุกแห่ง ว่าเขารักในหลวง ในครั้งนั้นมูลนิธิพระดาบสได้จัดนิทรรศการโดยมีรูปภาพของพระองค์ท่านกำลังทำงาน เป็นช่างต่อเรือ 12 ภาพที่มาเป็นการทรงงานที่สุดพิเศษ มาเป็น

ปฏิทินของปี 2559

ในนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช-พระบิดาแห่งมาตรฐานฝีมือแรงงานไทยประจำปี 2559 ณ. ไบเทคบางนาวันที่ 11-14 พฤษภาคม 2559 บริษัท สุมิพล คอร์ปอเรชั่น จำกัด ได้รับเกียรติให้ร่วมแสดง กิตติ พลศักดิ์ขวา ยังเขียนเรื่องราวในอดีตจนถึงปัจจุบันสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกที่ซื่อสัตย์ในฐานะประชาชนคนไทยที่มีต่อในหลวงต่อไปนี้คือ บทสัมภาษณ์ของดิฉัน และคุณกิตติ พลศักดิ์ขวา

JY . ช่วยเล่าเรื่องแรงบันดาลใจจากการทำงานปัจจุบันของคุณ ดิฉันอยากให้คุณพูดถึงภูมิหลังของคุณและงานที่คุณได้ทำ

KP . ผมเป็นคนบ้านนอกอาศัยอยู่ในชนบท ความรู้สึกของผมที่เกี่ยวกับในหลวงผมอยากจะสะท้อนให้เห็นถึงการพูดของผมโดยตรงจากใจ นี่คือเหตุผลว่าทำไมผมถึงสร้างเพจบนเฟสบุ๊ค นอกจากนี้ผมยังมีโครงการต่อเนื่องที่จะจัดพิมพ์หนังสือรวบรวม พระบรมฉายาลักษณ์ของพระมหากษัตริย์ เป็นหนังสือคำสอนและพระราชดำรัสของในหลวงที่คัดสรรมาแล้ว รวมทั้งภาพพระราชาอีกชุดหนึ่งเพื่อหารายได้เข้ามูลนิธิพระดาบส โครงการทั้งหมดนี้เริ่มต้นก่อนที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 จะจากไปแต่ผม ก็จะไม่ล้มเลิกความตั้งใจและผมจะก้าวต่อไปสู่เป้าหมายของตนเองที่ได้ทำไว้

ด้วยความเมตตาและความเอื้ออาทรของกษัตริย์ ที่มีต่อศิลปินมายาวนาน ผมได้พยายามปฏิบัติตามและนำคำสอน และสุนทรพจน์ของกษัตริย์ไปใช้ประโยชน์และได้เห็นผลลัพธ์ที่ดีแล้ว นอกเหนือจากนี้ก็อยากให้คนอื่นๆ หรืออย่างน้อยก็สมาชิกในครอบครัวศิลปิน ดำเนินรอยตามความตั้งใจของพระองค์ ที่ได้กล่าวและปฏิบัติ

เป็นตัวอย่างที่ดีมาตลอดหากเราเพียงฟังคำสอนและพระราชดำรัสของกษัตริย์โดยไม่นำไปปฏิบัติใน

สถานการณ์จริงเราอาจประทับใจเพียงเล็กน้อยและผลลัพธ์ก็ไม่ชัดเจน แต่ถ้าเราฝึกฝนมันผลลัพธ์ก็จะชัดเจนขึ้น ในฐานะที่ผมเป็นหนึ่งในครอบครัวศิลปิน ที่ฝึกฝนเยาวชน ผมจึงอยากจะเผยแพร่ให้คนอื่น ๆ หรืออย่างน้อยก็ลูก ๆ และสมาชิกในครอบครัวศิลปิน ในความเห็นอย่างน้อยของผม จากทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงของ

พระราชาสามารถช่วยเราได้มาก เป็นการสอนให้เราเข้าใจตนเองและยืนอยู่บนทางสายกลางในระพุทธศาสนา ถ้าเราทำได้ทุกอย่างในชีวิตก็จะสงบสุข ไม่มากไม่น้อย และสมเหตุสมผล หลังจากที่พระองค์ได้ จากไปหลายคนรู้สึกว่าพวกเขาขาดใครสักคนที่จะพึ่งพา ไม่มีพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชอีก

ต่อไป แต่คำสอนของพระองค์ยังอยู่ที่นี่ ถ้าเราทำตามคำสอนของเขาก็จะรู้สึกเหมือนเพระองค์ท่าน ยังมีชีวิตอยู่และไม่ได้จากไปไหนไกลจากเรา"

JY . ช่วยเล่าชีวิตครอบครัวงานและประสบการณ์ที่ผ่านมาของคุณให้ดิฉันทราบหน่อยค่ะ

KP . ครอบครัวของผมอยู่จังหวัดเลย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยผมได้รับการเลี้ยงดูมากับยายเพราะพ่อแม่ของผมเลิกรากัน คุณยายของผมมักจะพาผมไปวัดเสมอ เราค้างคืนที่นั่นเมื่อผมเข้าสู่สายวิชาชีพโรงเรียนอาชีวะ ที่จังหวัดเลยผมตัดสินใจเดินทางเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ผมอยากเรียนจิตรกรรมที่สถาบันศิลปะวิทยาลัยเพาะช่างตอนนั้นผมเรียนและทำงานไปด้วย ผมทำงานเป็นช่างวาด วาดภาพบุคคลที่มาบุญ

ครอง หลังจากนั้นผมไป เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีจังหวัดปทุมธานี ผมทำงานในกรุงเทพมากว่าสิบปีจังหวัดเลยเป็นจังหวัดที่มีอากาศดีที่สุดในประเทศไทย ความสูงของพื้นที่ประกอบด้วยป่าสน อากาศหนาวเย็นตลอดทั้งปี พืชพรรณธรรมชาติจึงแตกต่างจากที่อื่นในประเทศไทย หนึ่งสามารถปลูกยางพาราได้เช่นกัน และเป็นแหล่งทัศนศึกษาปีนเขาสำหรับคนหนุ่มสาว เลยเป็นจังหวัดที่มี แม่น้ำโขงไหลผ่าน

ต่อมาผมตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งในจังหวัดเดียวกัน คือจังหวัดเลย และคิดจะทำไร่และทำสวน แต่การเป็นศิลปินเสียงภายในใจของผมเรียกให้ผมกลับไปทำงานที่เคยทำคือวาดภาพทำงานศิลปะอย่างเคยทำอยู่ในกรุงเทพฯจุดเปลี่ยนของชีวิตคือการที่ผมสนใจพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลย

เดช ผมได้ส่งภาพวาดเข้าประกวดได้รับรางวัลยอดเยี่ยมอันดับที่ 2 ในงาน "84thAnniversary Thammathipatai" หลังจากนั้นสำหรับภาพวาดเกี่ยวกับผลงานของพระองค์ ผมได้ค้นคว้ารายละเอียดจากความรักที่มีต่อในหลวงและศรัทธา ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้ภาพวาดนั้นมีชีวิตชีวา

JY . ช่วยเล่าให้ดิฉันฟัง เกี่ยวกับภาพวาดที่สำคัญที่คุณสร้างขึ้น เป็นการเปลี่ยนมุมมองของงานและการนำไปปฏิบัติเป็นแนวทางปฏิบัติ

KP . เมื่อติดตามงานของพระองค์ท่าน ผมสามารถวาดภาพให้เหมาะสมกับพระเกียรติคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทรงสร้างโครงการช่วยเหลือพสกนิกรชาวไทยมากกว่า 4000 โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ เป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรในประเทศไทย

ในหลวงทรงเยี่ยมเยียนประชาชนเพื่อดูความก้าวหน้าอยู่เสมอ แต่ละโครงการเป็นการรวบรวมความคิดริเริ่ม และการวิจัยเพื่อการกุศล เราสามารถเห็นพระองค์ท่านที่เดินทางไปทุกภูมิภาคของประเทศ เพื่อยกระดับความเป็นอยู่ของคนไทยในเมือง

และในหมู่ชาวเขาพวกเขาเหล่านั้น ต้องเปลี่ยนจากการปลูกฝิ่น มาเป็นเป็นพืชเมืองหนาว เป็นโครงการต่อเนื่องมาเป็นเวลานาน ในหลวงทรงศึกษาธรรมะ ทำให้ผมคิดว่าตัวผมเอง จะต้องทำงานตามแบบอย่างของพระมหากษัตริย์โดยยึดหลักความเป็นชาติ หลักการของศาสนาและบทบาทของพระมหากษัตริย์ผมเริ่มทำงานอย่างเป็นระบบมากขึ้น เมื่อนำหลักธรรมมาใช้ในการทำงานที่เรียกว่าเรียกโลกธรรม 8 ประการมีลาภ ก็เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีนินทา มีสรรเสริญ มีสุข แล้วก็มีทุกข์หมายถึงธรรมชาติของโลกธรรมชาติของโลกที่ครอบงำสัตว์โลกและสัตว์โลกจะต้องเป็นไปตามธรรมชาติซึ่งมีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎก ความพึงพอใจ ในโชค

ลาภของผู้คนหมายถึงการได้มาซึ่ง เป็นการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ที่ผู้มนุษย์ต้องการอันดับหมายถึงการได้รับยศถาบรรดาศักดิ์ อันดับที่สูงขึ้นยิ่ง มีอำนาจมากการสรรเสริญคือการได้ยิน ความพอใจต่อการได้ยินการยกย่อง การชื่นชมความสุข คือความสบายกาย ความสบายใจความสุขความเบิกบานใจอีกด้านหนึ่งอีก4 ประการ ที่มนุษย์ไม่ปรารถนา ที่รวมกันใน โลกธรรม คือความไม่พอใจของมนุษย์ ความเสื่อมโทรมหมายถึงการสูญเสียโชคลาภไม่สามารถดำรงอยู่ได้

การสลายตัวหมายถึงการถูกลดทอนความยิ่งใหญ่ การนินทาหมายถึงการถูกตำหนิในสิ่งที่ไม่ดีถูกวิพากษ์วิจารณ์หรือถูกตำหนิเพื่อให้ได้รับความเสียหายความทุกข์ก็ทุกข์กายทุกข์ใจ

ผมเริ่มวาดภาพของพระอริยสงฆ์เจ้าซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีหลายสิบรูป เราต้องศึกษาและอ่านคำสอนของแต่ละท่าน

ในท้ายที่สุดผมพบว่าการทำทุกอย่างในผลงานเป็นไปเพื่อประโยชน์สูงสุดและเป็นจุดมุ่งหมายสุดท้ายเช่นเดียวกันในฐานะเพื่อนร่วมโลก และพวกเขาได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขงานของผมเป็นระบบมากขึ้น มาจากการมีปรัชญาในการดำเนินชีวิตผมมักจะนึกถึงผู้อื่นเป็นอันดับแรกและยึดมั่นในหลักการทำงาน เพื่อชาติศาสนาและสถาบันพระมหากษัตริย์ และผมสนใจประวัติศาสตร์ชาติมากขึ้นผมจึงติดตามในหลวงที่ทรงออกผนวช พระองค์ท่าน ศึกษาธรรมะและทำงานหนักตั้งแต่เช้าจรดเย็นเดินทางอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงงานเพื่อประชาชนตลอดมา บทเรียนที่ยิ่งใหญ่นี้ทำให้ผมเข้าใจธรรมะเกี่ยวกับการลดละ

เลิกจากความโลภ ในปี 2019 ผม ได้เข้าร่วมนิทรรศการศิลปะเพื่อผู้ลี้ภัยครั้งที่2 พิธีเปิดนิทรรศการ 3 สิงหาคม 2562 ณ พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทยร่วมสมัย (MOCA BANGKOK) พระบรมฉายาลักษณ์ในหลวงรัชการที่ 10 เป็นพระฉายาลักษณ์ขนาด 140x180 ซม.

ภาพวาดของผม ไม่ใช่แค่ภาพบุคคล แต่เขียนจากจิตวิญญาณ ผมวางแผนที่จะทำโครงการหนังสือที่นำประวัติและหลักคำสอนของพระอริยสงฆ์และแนวปฏิบัติทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศมาใช้เป็นสื่อในการสร้างความเข้าใจ เป้าหมาย

ของผมต่อไป คือการสร้างเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่น ที่น่าจะทำได้ไม่ยากผมเข้าร่วมและจัดนิทรรศการศิลปะภาพนู้ดที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทยร่วมสมัย(MOCA BANGKOK) ในเดือนสิงหาคมปี 2020 โดยเป็นภาพผู้หญิงใน

พระพุทธศาสนา ชื่อภาพนางปทุมวดี 2020 เทคนิคสีน้ำมันบนผ้าลินินขนาด 150× 100 ซม.

นอกจากการระบายสีแล้วผมยังจะมีงานปั้นอีกด้วย รูปปั้นของพระอริยสงฆ์เป็นรูปเคารพในรูปแบบของสิ่งมีชีวิต ในการเป็นศิลปินมานาน และจะสามารถทำโปรเจ็กต์นี้สำเร็จได้อย่างแน่นอน

JY . มีอะไรอีกบ้างที่คุณ อยากแบ่งปันให้กับผู้อ่านและสังคมไทย

KP . เมื่อก่อนผมเคยถามตัวเองว่าชีวิตมีไว้เพื่ออะไร?จุดมุ่งหมายองชีวิตคืออะไร? จุดมุ่งหมายของชีวิตเพื่ออะไร? จนกระทั่งได้มาศึกษาพระราชกรณียกิจของในหลวงรัชกาลที่ 9. เพื่อให้รู้และตระหนักว่า ความคิดที่ถูกตั้งคำถามจุดมุ่งหมายของชีวิตคืออะไร? เปลี่ยนทันทีเพราะถามผิดตั้งแต่ต้น ผมจึงตั้งคำถามใหม่ว่า ผม

ควรอยู่ไปเพื่ออะไร?

ผมเริ่มรู้หน้าที่ ที่แท้จริงของตัวเองในความเป็นจริง ผม เชื่อมั่นว่าทุกคนควรแสวงหาเส้นทางชีวิตที่ถูกต้อง

ใช้ชีวิตให้ถูกต้อง นั่นคือจุดมุ่งหมายของชีวิต