Muay Thai History

Thank you Tony Jaa

Muay Thai (Thai: มวยไทย, RTGS: muai thai, pronounced mūa̯j tʰājAbout this soundlisten or literally Thai boxing is a combat sport of Thailand that uses stand-up striking along with various clinching techniques.This discipline is known as the "art of eight limbs" as it is characterized by the combined use of fists, elbows, knees, and shins.Muay Thai became widespread internationally in the 20th century, when practitioners from Thailand began competing in kickboxing, mixed rules matches, as well as matches under Muay Thai rules around the world. The professional league is governed by The Professional Boxing Association of Thailand (P.A.T) sanctioned by The Sports Authority of Thailand (SAT), and World Professional Muaythai Federation (WMF) overseas.

It is similar to related styles in other parts of the Indian cultural sphere, namely Lethwei in Myanmar, Pradal Serey in Cambodia, Muay Lao in Laos, and Tomoi in Malaysia.

                                

The history of Muay Thai can also be traced to the middle of the 18th century. During the battles between the Burmese of the Konbaung Dynasty and Siam, the famous fighter Nai Khanomtom was captured in the year 1767. The Burmese knew of his expertise in hand-to-hand combat and gave him an opportunity to fight for his freedom. Nai Khanomtom managed to knock out ten consecutive Burmese contenders. Impressed by his boxing skill, he was freed by his captors and allowed to return to Siam. He was acknowledged as a hero, and his fighting style became known as Siamese-Style boxing, later to be known as Muay Thai. This fighting style was soon to be recognized as a national sport.

Muay boran, and therefore Muay Thai, was originally called by more generic names such as Toi muay or simply muay. As well as being a practical fighting technique for use in actual warfare, muay became a sport in which the opponents fought in front of spectators who went to watch for entertainment. These muay contests gradually became an integral part of local festivals and celebrations, especially those held at temples. Eventually, the previously bare-fisted fighters started wearing lengths of hemp rope around their hands and forearms. This type of match was called muay khat chueak (มวยคาดเชือก). Kickboxing was also a component of military training and gained prominence during the reign of King Naresuan in 1560 CE.

Muay Thai is referred to as the "Art of Eight Limbs" or the "Science of Eight Limbs", because it makes use of punches, kicks, elbows and knee strikes, thus using eight "points of contact", as opposed to "two points" (fists) in boxing and "four points" (hands and feet) used in other more regulated combat sports, such as kickboxing and savate.[5] A practitioner of Muay Thai is known as a nak muay. Western practitioners are sometimes called Nak Muay Farang, meaning "foreign boxer"

19th century

Muay Thai championship boxing match in Sterling, VA

The ascension of King Chulalongkorn (Rama V) to the throne in 1868 ushered in a golden age not only for muay but for the whole country of Thailand. Muay progressed greatly during the reign of Rama V as a direct result of the king's personal interest in the sport. The country was at peace and muay functioned as a means of physical exercise, self-defense, attacking, recreation, and personal advancement.

Modernization

1909-1910: King Chulalongkorn formalizes Muay (Boran) by awarding (in 1910) 3 muen to victors at the funeral fights for his son (in 1909). The region style: Lopburi, Korat, and Chaiya.

1913: British boxing introduced into the curriculum of the Suan Kulap College. The 1st descriptive use of the term “Muay Thai”

1919: British boxing and Muay taught as one sport in the curriculum of the Suan Kulap College. Judo also offered.

1921: 1st permanent ring in Siam at Suan Kulap College. Used for both Muay and British Boxing.

1923: Suan Sanuk Stadium. First international style 3-rope ring with red and blue padded corners, near Lumpinee Park. Muay and British Boxing.

King Rama VII (r. 1925–35) pushed for codified rules for muay, and they were put into place. Thailand's first boxing ring was built in 1921 at Suan Kularp. Referees were introduced and rounds were now timed by kick. Fighters at the Lumpinee Boxing Stadium began wearing modern gloves, as well as hard groin protectors, during training and in boxing matches against foreigners. Traditional rope-binding (Kaad Chuek) made the hands a hardened, dangerous striking tool. The use of knots in the rope over the knuckles made the strikes more abrasive and damaging for the opponent while protecting the hands of the fighter.[10] This rope-binding was still used in fights between Thais but after the occurrence of a death in the ring, it was decided that fighters should wear gloves and cotton coverlets over the feet and ankles. It was also around this time that the term "Muay Thai" became commonly used, while the older form of the style came to be known as "Muay Boran", which is now performed primarily as an exhibition art form.

In 1993, the International Federation of Muaythai Amateur, or IFMA was inaugurated. It became the governing body of amateur Muay Thai consisting of 128 member countries worldwide and is recognized by Olympic Council of Asia.

In 1995, World Muaythai Council, the oldest and largest professional sanctioning organizations of Muay Thai was set up by the Royal Thai Government and sanctioned by the Sports Authority of Thailand.

In 1995, the World Muay Thai Federation was founded via the merger of two existing organizations, and established in Bangkok becoming the federation governing international Muay Thai. As of August 2012, it had over 70 member countries. Its President is elected at the World Muay Thai Congress.

In 2006, Muay Thai was included in SportAccord with IFMA. One of the requirements of SportAccord was that no sport can have a name of a country in its name. As a result, an amendment was made in the IFMA constitution to change the name of the sport from "Muay Thai" to "Muaythai" – written as one word in accordance with Olympic requirements.

In 2014 Muay Thai was included in the International World Games Association (IWGA) and will be represented in the official programme of The World Games 2017 in Wrocław, Poland.

In January 2015, Muay Thai was granted the Patronage of the International University Sports Federation (FISU) and on March the 16th to the 23rd, 2015 the first University World Muaythai Cup will be held in Bangkok.

Today, there are thousands of gyms spread out across the globe.

Folklore

According to Thai folklore at the time of the fall of the ancient Siamese capital of Ayutthaya Kingdom in 1767, the invading Burmese troops rounded up thousands of Siamese and took them to Burma as prisoners. Among them were a large number of Thai boxers, who were taken to the city of Ava.

In 1774, in the Burmese city of Rangoon, the Burmese King Hsinbyushin (known in Thai as "King Mangra") decided to organize a seven-day, seven-night religious festival in honor of Buddha's relics. The festivities included many forms of entertainment, such as the costume plays called likay, comedies and farces, and sword-fighting matches. At one point, King Hsinbyushin wanted to see how Muay Boran would compare to the Lethwei (Burmese Boxing). Nai Khanomtom was selected to fight against the Burmese champion. The boxing ring was set up in front of the throne and Nai Khanomtom did a traditional Wai Kru pre-fight dance, to pay his respects to his teachers and ancestors, as well as the spectators, dancing around his opponent. This amazed and perplexed the Burmese people, who thought it was black magic. When the fight began, Nai Khanomtom charged out, using punches, kicks, elbows, and knees to pummel his opponent until he collapsed.

However the Burmese referee said the Burmese champion was too distracted by the dance, and declared the knockout invalid. The King then asked if Nai Khanomtom would fight nine other Burmese champions to prove himself. He agreed and fought them all, one after the other with no rest periods in between. His last opponent was a great kickboxing teacher from Rakhine. Nai Khanomtom mangled him by his kicks and no one else dared to challenge him.

King Mangra was so impressed that he allegedly remarked that "Every part of the Siamese is blessed with venom. Even with his bare hands, he can fell nine or ten opponents. But his Lord was incompetent and lost the country to the enemy. If he had been any good, there was no way the City of Ayutthaya would ever have fallen."

King Mangra granted Nai Khanomtom freedom along with either riches or two beautiful Burmese wives. Nai Khanomtom chose the wives as he said that money was easier to find. He then departed with his wives for Siam. Other variations of this story had him also winning the release of his fellow Thai prisoners. His feat is celebrated every March 17 as Boxer's Day or National Muay Boran Day in his honor and that of muay boran's.

Today, some have wrongly attributed the legend of Nai Khanomtom to King Naresuan, who spent his youth as a royal hostage in Burma while Ayutthaya was a Burmese vassal. However, Nai Khanomtom and King Naresuan lived almost two centuries apart.

                                                                     

มวยไทย เป็นศิลปะการต่อสู้จากประเทศไทย มีความโดดเด่นด้านเทคนิคการกอดคอต่อสู้ซึ่งเป็นการใช้ทั้งกายและใจ สำหรับการต่อสู้ที่ใช้ร่างกายเป็นอาวุธ โดยเป็นที่รู้จักว่าเป็น "นวอาวุธ" ซึ่งประกอบด้วยการโจมตีจากร่างกายทั้ง หมัด, ศอก, เข่า และเท้า หากมีการเตรียมพร้อมด้านร่างกายดี จะก่อให้เกิดอาวุธที่มีอานุภาพ มวยไทยได้เป็นที่แพร่หลายในระดับนานาชาติในช่วงศตวรรษที่ยี่สิบ เมื่อเหล่านักมวยไทยสามารถเป็นฝ่ายชนะนักต่อสู้ที่มีชื่อเสียงในแขนงอื่นซึ่งการแข่งขันมวยไทยในระดับอาชีพ ได้รับการดูแลโดยสภามวยไทยโลก

ปัจจุบัน ทางสหพันธ์มวยไทยสมัครเล่นนานาชาติ (IFMA) มีแผนที่จะผลักดันกีฬามวยไทยเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก และใน พ.ศ. 2557 ทางองค์การสหประชาชาติได้ให้การยอมรับมวยไทยเป็นกีฬาแห่งประชาคมโลก โดยได้มีการลงนามข้อตกลงความร่วมมือกับสภามวยไทยโลก และสหพันธ์มวยไทยสมัครเล่นนานาชาติ

ประวัติศาสตร์อันยาวนานของมวยไทยเริ่มมีและใช้กันในการสงครามในสมัยก่อน ซึ่งแตกต่างจากมวยไทยในปัจจุบันที่ใช้เป็นการกีฬา โดยมีการใช้นวมขึ้นเพื่อป้องกันการอันตรายที่เกิดขึ้น มวยไทยยังคงได้ชื่อว่า ศาสตร์การโจมตีทั้งแปด ซึ่งรวม สองมือ สองเท้า สองศอก และสองเข่า (บางตำราอาจเป็น นวอาวุธ ซึ่งรวมการใช้ศีรษะโจมตี หรือ ทศอาวุธ ซึ่งรวมการใช้บั้นท้ายกระแทกโจมตี)

มวยไทยสืบทอดมาจากมวยโบราณ ซึ่งแบ่งออกเป็นแต่ละสายตามท้องที่นั้น ๆ โดยมีสายสำคัญหลัก เช่น มวยท่าเสา (ภาคเหนือ) มวยโคราช (ภาคอีสาน) มวยไชยา (ภาคใต้) มวยลพบุรีและมวยพระนคร (ภาคกลาง) มีคำกล่าวไว้ว่า "หมัดหนักโคราช ฉลาดลพบุรี ท่าดีไชยา ไวกว่าท่าเสา"

ในสมัยโบราณจะมี สำนักเรียน (สำนักเรียนมวย แตกต่างจาก ค่ายมวย คือ สำนักเรียนจะมีเจ้าสำนัก หรือ ครูมวย ซึ่งมีฝีมือและชื่อเสียงเป็นที่เคารพรู้จัก มีความประสงค์ที่จะถ่ายทอดวิชาไม่ให้สูญหาย โดยมุ่งเน้นถ่ายทอดให้เฉพาะศิษย์ที่มีความเหมาะสม ส่วน ค่ายมวย เป็นที่รวมของผู้ที่ชื่นชอบในการชกมวย มีจุดประสงค์ที่จะแลกเปลี่ยนวิชาความรู้เพื่อนำไปใช้ในการแข่งขัน-ประลอง) โดยแยกเป็น สำนักหลวง และ สำนักราษฎร์ บ้างก็ฝึกเรียนร่วมกับเพลงดาบ กระบี่ กระบอง พลอง ทวน ง้าวและมีดหรือการต่อสู้อื่น ๆ เพื่อใช้ในการต่อสู้ป้องกันตัวและใช้ในการสงคราม มีทั้งพระมหากษัตริย์และขุนนางแม่ทัพนายกองและชาวบ้านทั่วไป (ส่วนใหญ่เป็นชาย) และจะมีการแข่งขันต่อสู้-ประลองกันในงานวัด และงานเทศกาลโดยมีค่ายมวยและสำนักมวยต่างๆ ส่งนักมวยและครูมวยเข้าแข่งขันชิงรางวัล-เดิมพัน โดยยึดความเสมอภาค

บางครั้งจึงมีตำนานพระมหากษัตริย์หรือขุนนางที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ปลอมตนเข้าร่วมแข่งขันเพื่อทดสอบฝีมือที่เป็นที่ปรากฏได้แก่ พระเจ้าเสือ (ขุนหลวงสรศักดิ์) พระเจ้าตากสินมหาราช พระยาพิชัยดาบหัก ครูดอก แขวงเมืองวิเศษไชยชาญ จนเมื่อไทยเสียกรุงแก่พม่า ปรากฏชื่อนายขนมต้ม ครูมวยชาวอยุธยา ซึ่งถูกกวาดต้อนเป็นเชลยศึกได้ชกมวยกับชาวพม่า ชนะหลายครั้งเป็นที่ปรากฏถึงความเก่งกาจเหี้ยมหาญของวิชามวยไทย ในสมัยอยุธยา ตอนปลายได้มีการจัดตั้งกรมทนายเลือกและกรมตำรวจหลวงขึ้นมีหน้าที่ในการให้การคุ้มครองกษัตริย์และราชวงศ์ ได้มีการฝึกหัดวิชาการต่อสู้ทั้งมวยไทยและมวยปล้ำตามแบบอย่างแขกเปอร์เซีย (อิหร่าน) จึงมีครูมวยไทยและนักมวยที่มีฝีมือเข้ารับราชการจำนวนมากและได้แสดงฝีมือในการต่อสู้ในราชสำนักและหน้าพระที่นั่งในงานเทศกาลต่างๆสืบต่อกันมาเป็นประจำ และเป็นที่น่าสังเกตว่า กองทัพกู้ชาติของพระเจ้าตาก ล้วนประกอบด้วยนักมวยและครูมวยที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นจำนวนมาก ถึงกับได้มีการจัดตั้งเป็นหน่วยรบพิเศษ 3 กอง คือ กองทนายเลือก กองพระอาจารย์ และกองแก้วจินดา ซึ่งได้ปฏิบัติภารกิจที่สำคัญที่ทำให้คนไทยสิ้นความหวาดกลัวต่อทัพพม่า ในการรบที่บ้านนางแก้ว ราชบุรี จนอาจเรียกได้ว่า มวยไทยกู้ชาติ

                        

มวยไทยสมัยรัตนโกสินทร์

กีฬามวยไทยได้รับความนิยมมากในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ยุคที่นับว่าเฟื่องฟูที่สุดคือ รัชกาลที่ 5 พระองค์ได้ศึกษาฝึกฝนการชกมวยไทยและโปรดให้จัดการแข่งขันชกมวยหน้าพระที่นั่งโดยคัดเลือกนักมวยฝีมือดีจากภาคต่างๆ มาประลองแข่งขัน และพระราชทานแต่งตั้งให้มีบรรดาศักดิ์ ทั้งยังโปรดให้กรมศึกษาธิการ บรรจุการสอนมวยไทยเป็นวิชาบังคับ ในโรงเรียนฝึกหัดครูพลศึกษา มีการชกมวยถวายหน้าพระที่นั่งเป็นประจำจนถึงสมัย รัชกาลที่ 6 ที่วังสวนกุหลาบ ทั้งการต่อสู้ประลองระหว่างนักมวย กับครูมวยชาวไทยด้วยกัน และการต่อสู้ระหว่างนักมวย กับครูมวยต่างชาติ ในการแข่งขันชกมวยในสมัยรัชกาลที่ 6 ระหว่างมวยเลี่ยะผะ (กังฟู) ชาวจีนโพ้นทะเล ชื่อนายจี่ฉ่าง กับ นายยัง หาญทะเล ศิษย์เอกของ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ มีท่าจรดมวยแบบมวยโคราช ซึ่งเน้นการยืดตัวตั้งตระหง่านพร้อมที่จะรุกและรับโดยเน้นการใช้เท้าและหมัดเหวี่ยง และต่อมาได้เป็นแบบอย่างในการฝึกหัดมวยไทยในสถาบันพลศึกษาส่วนใหญ่ สมัย รัชกาลที่ 7 ในยุคแรกการแข่งขันมวยไทยใช้การพันมือด้วยเชือก จนกระทั่งนายแพ เลี้ยงประเสริฐ นักมวยจากท่าเสา จังหวัดอุตรดิตถ์ ต่อยนายเจียร์ นักมวยเขมร ด้วยหมัดเหวี่ยงควายถึงแก่ความตาย จึงเปลี่ยนมาสวมนวมแทน ต่อมาเริ่มมีการกำหนดกติกาในการชก และมีเวทีมาตรฐานขึ้นแห่งแรกคือเวทีมวยลุมพินีและเวทีมวยราชดำเนินจัดแข่งขันมวยไทยมาจนปัจจุบัน

แต่คำว่า มวยไทย มีมาใช้ในยุคหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 เพื่อให้สอดคล้องกับนโยบายชาตินิยม ในยุคที่มี น.ต.หลวงศุภชลาศัย ร.น. เป็นอธิบดีกรมพลศึกษา มีการออกพระราชบัญญัติมวยไทย ซึ่งแต่เดิมมวยไทยจะมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไปตามท้องถิ่น เช่น มวยโคราช, มวยไชยา และรวมถึงการก่อสร้างเวทีมวยมาตรฐานจวบจนปัจจุบัน คือ เวทีมวยลุมพินี และเวทีมวยราชดำเนิน

John Bullock Montage

Back to the future, my new journey begins with a visit to my past.

After 25 years of being in business and finding a buyer for that business I want to use my experiences in helping others in personal & business development.

I hope you enjoy the video - a big thank you to Stuart Capstick for taking his time to produce this fantastic montage.

Loy Krathong in ChiangMai Thailand

                                                                          
                                  Chotika Punyanitya

"Nang Nopamas"


Janine Yasovant MPA. writer 

November full moon shines,

Loy Krathong, Loy Krathong,

and the water's high 

in the river and local klong,

Loy Loy Krathong, 

Loy Loy Krathong,

Loy Krathong is here and everybody's full of cheer,

We're together at the klong,

Each one with this krathong,

As we push away we pray,

We can see a better day.

This is a famous song from the Loy Krathong festival when the rainy season is over and the high season begins with tourists who are coming again to see the popular festival in many places of Thailand. The Loy Krathong song also accompanies Thai dancing called Rumwong, a beautiful dance in a quick step for men and women to celebrate annually on the full moon day of the twelfth lunar month.

The Loy Krathong festival is cerebrated throughout Thailand and other countries,  especially where there are rivers, seashores and canals, and other places of flowing water.

Loy means to float and Krathong is a lotus shaped vessel made of banana leaves, which usually contains a candle, three joss sticks, some flowers and coins. Celebrants light the candle and joss sticks, make a wish and let them drift away until they go out of sight.

The grand ceremony will take place in Bangkok, Ayuthaya, Sukhothai and Chiangmai in November.   

วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำ ก็นองเต็มตลิ่ง

เราทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริงวันลอยกระทง

ลอย ลอยกระทง...ลอย ลอยกระทง

ลอยกระทงกันแล้ว ขอเชิญน้องแก้วออกมารำวง

รำวงวันลอยกระทง รำวงวันลอยกระทง

บุญจะส่งให้เราสุขใจ บุญจะส่งให้เราสุขใจ

นี่คือเพลงที่มีชื่อเสียงจากงานเทศกาลลอยกระทง เมื่อฤดูฝนได้สิ้นสุดลงและฤดูการท่องเที่ยวเริ่มต้นเข้ามา มีนักเดินทางที่มาเยี่ยมชมเทศกาลที่มีชื่อเสียงในหลายๆภูมิภาคของประเทศไทย การลอยกระทงก็จะมีการรำวง ซึ่งเป็นการเต้นรำที่สวยงามในจังหวะที่ค่อนข้างเร็วสำหรับหญิงและชายในการเฉลิมฉลองประจำปีในวันเพ็ญเดือนสิบสอง เทศกาลลอยกระทงนั้นมีการเฉลิมฉลองทั่วประเทศและในต่างประเทศบางพื้นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ๆมีน้ำเช่นแม่น้ำ ชายทะเล ลำคลอง และแหล่งน้ำอื่นๆลอยหมายถึงปล่อยไปตามน้ำ กระทงหมายถึงเรือขนาดเล็กรูปทรงดอกบัวสร้างจากใบกล้วย มีการใส่เทียน ธูปสามดอก ดอกไม้และเงินเหรียญ ผู้ลอยกระทงจะจุดธูปเทียน อธิษฐานแล้วปล่อยกระทงลอยออกไปจนพ้นสายตาพิธีใหญ่จะมีการจัดขึ้นในหลายจังหวัดเช่น กรุงเทพ อยุธยา สุโขทัย และเชียงใหม่

Where does this festival come from?  

The ancient Thai tradition dates back to the Sukhothai period when "Nang Nopamas", a palace maiden, created a krathong from lotus flowers for the reigning King of Sukhothai. It is also influenced by the Indian Lantern or Diwali Festival, in which floats are made in worship of the three Brahmin Gods: Brahma, Vishnu and Shiva,  and reflects the belief adapted to fit in with the Thai farmers' way of life depending upon the flow of water.  

Nang Nopamas' original design and the materials she used, with small variations, have survived to this day. Each krathong is made by hand using banana tree slices with folded banana leaves intricately placed in a variety of fashions. The krathong contains flowers, joss sticks, candles, devotional offerings and hair or fingernail clippings.

As legend has it, a naturally made krathong is placed into a body of water with a simple ceremony to honor the Goddess of all water sources, expressing gratefulness for the life-giving fluid and asking her forgiveness for misusing the water. Buddhist principles are integrated into the ritual and all individuals believe that by floating the krathong and making the devotional offering, all bad luck, disease and any unhappiness will also float away.

เทศกาลนี้มีต้นกำเนิดมาจากไหน

ประเพณีไทยนี้ย้อนกลับไปในสมัยสุโขทัย เมื่อนางนพมาศ พระสนม ได้ประดิษฐ์กระทงถวายกษัตริย์ผู้ครองกรุงสุโขทัย การลอยกระทงนี้ได้รับอิทธิพลมาจากเทศกาลโคมอินเดียหรือเทศกาลเทวาลัยที่จะมีการลอยสิ่งของเพื่อสักการะเทพของศาสนาพราหมณ์สามพระองค์คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ และการลอยกระทงยังสะท้อนให้เห็นความเชื่อที่เหมาะสมกับวิถีชีวิตของชาวนาไทยที่ขึ้นอยู่กับการไหลของน้ำ

การออกแบบของนางนพมาศและวัสดุบางอย่างที่เธอใช้ มีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเล็กน้อย ได้ใช้มามาถึงทุกวันนี้ กระทงแต่ละใบถูกสร้างด้วยมือโดยใช้ต้นกล้วยที่ตัดเป็นท่อนๆ กับใบกล้วยที่พับไว้หลายๆรูปแบบ ในกระทงจะมีดอกไม้ ธูปเทียนสิ่งของสักการะ เส้นผมหรือเล็บ

ตามตำนานบอกไว้ว่ากระทงที่สร้างขึ้นมาจากรรมชาติถูกจัดวางไว้บนท้องน้ำด้วยพิธีการง่ายๆเพื่อเป็นเกียรติแต่พระแม่คงคา แสดงถึงการขอบคุณน้ำที่ให้ชีวิตและขออภัยโทษจากการใช้น้ำผิดวิธี หลักศาสนาพุทธถูกนำมารวมในพิธีและผู้ที่ลอยกระทงทั้งหมดเชื่อว่าการลอยกระทงและการถวายสิ่งสักการะจะเป็นการนำพาโชคร้าย โรคภัยไข้เจ็บ และความทุกข์ใดๆลอยไปกับสายน้ำ

Based on historical fact of Sukhothai era, the honored King Mongkut (Rama IV) of Siam wrote about the first Loy Krathong festival in 1863

King Mongkut was a deeply religious man and had spent most of his life in a monastery. He was also educated in Western sciences and fluent in English. He is known to the Thai people as the father of Thai science including astronomy, and he was also a philosopher. He could read the stars, cast horoscopes, foretell eclipses, and fulfill the duties of a weather prophet. As the founder of Dhammayuth sect for monks in Thailand, he used his knowledge of astronomy to set the dates for the religious ceremonies. His modern fame in the West comes from the American movie: "The King and I."

การลอยกระทงมีรากฐานมาจากข้อมูลประวัติศาสตร์ในช่วงสมัยสุโขทัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่4 (King Mongkut) แห่งราชอาณาจักรสยาม ได้ทรงพระราชนิพนธ์เกี่ยวกับการลอยกระทงครั้งแรกในปีพ.ศ. 2406

รัชกาลที่4 ทรงเป็นผู้ที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากและใช้เวลาส่วนใหญ่ในการบวชเรียน พระองค์ทรงได้รับการศึกษาในด้านวิทยาศาสตร์จากตะวันตกและทรงเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ พระองค์ยังทรงเป็นบิดาแห่งวิทยาศาสตร์และ

ดาราศาสตร์ไทยและทรงเป็นนักปรัชญาอีกด้วย พระองค์สามารถอ่านดวงดาวทำนายชะตาราศี ทำนายการเกิดสุริยุปราคา และทรงทำหน้าที่เป็นนักพยากรณ์อากาศ ในฐานะที่เป็นผู้ก่อตั้งธรรมยุตินิกายสำหรับพระสงฆ์ในประเทศไทยพระองค์ทรงใช้ความรู้ทางด้านดาราศาสตร์ในการจัดวันที่ทีพิธีกรรมทางศาสนา ความมีชื่อเสียงของพระองค์ท่านต่อชาวตะวันตกมาจากภาพยนตร์อเมริกันเรื่อง "The King and I"

The First Loy Krathong Festival

The following story was written by King Mongkut (Rama IV) in English:

'In the reign of Somdet Phra Ruang there lived a famous Brahmin who was noted in the capital, and in all the surrounding country, for his great wisdom. There was no branch of knowledge whose depths he had not fathomed. He could read the stars, cast horoscopes, foretell eclipses, and fulfill the duties of a weather prophet. He was well versed in the mysteries of the theory and practice of medicine, and knew the names, habitats, and virtuous properties of all the plants that grew. As a theologian he could explain the origin of all things, and discourse upon the subtle doctrines of all the religions then known. He was an authority upon law, could tell what had been the customs of many people, and devise plans for firm and wise government. As a scholar of ancient practices he was unrivalled, and knew all the details of the growth and development of all religions and social usages. Such a man found great favour in the eyes of the sovereign, who made use of the Brahmin's great wisdom in the management of his subjects. He gave him many honours and appointed him to fill many important functions. Amongst many offices that he held, two were given him on account of his unrivalled knowledge, namely those of chief physician and chief judge.

เทศกาลลอยกระทงครั้งแรก

เรื่องราวต่อไปนี้เป็นบทพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 4 (King Mongkut)ปีพุทธศักราช 2406

ในรัชสมัยของสมเด็จพระร่วง มีพราหมณ์ท่านหนึ่งมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด ท่านมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักทั้งในเมืองหลวงและประเทศใกล้เคียง ไม่มีศาสตร์สาขาวิชาใดที่ท่านไม่ชำนาญ ท่านสามารถอ่านดวงดาว ทำนายชะตาราศี ทำนายการเกิดสุริยุปราคา และทำหน้าที่เป็นผู้พยากรณ์อากาศ ท่านมีความเชี่ยวชาญในเรื่องความลึกลับของทฤษฎีและปฏิบัติของการแพทย์ ท่านรู้จักชื่อ ถิ่นกำเนิด และคุณสมบัติที่ดีของพืชทั้งหมดที่ปลูกในแถบนั้น ในฐานะที่ท่านเป็นนักศาสนศาสตร์ ท่านสามารถอธิบายถึงต้นกำเนิดของทุกสิ่งและบรรยายถึงคำสอนอันลึกซึ้งของหลายๆศาสนาที่ท่านรู้จัก เป็นผู้ที่มีอำนาจในทางกฎหมาย ท่านสามารถบอกถึงธรรมเนียมของคนหลายๆคน และวางแผนสำหรับองค์กรรัฐที่มั่นคง ในฐานะที่เป็นนักปฏิบัติตามแบบ

โบราณที่ไม่มีผู้ใดทัดเทียมและล่วงรู้ข้อมูลทั้งหมดของการเติบโตของทุกศาสนาและการปฏิบัติทางสังคม บุคคลเช่นนี้เป็นผู้อยู่ในสายพระเนตรของพระมหากษัตริย์ผู้ที่ทรงใช้ความรู้ของพราหมณ์ในการบริหารราชกิจต่างๆ ทรงมอบเกียรติยศและทรงแต่งตั้งให้พราหมณ์ท่านนี้ทำหน้าที่สำคัญๆหลายอย่าง ในระหว่างกิจการหลายๆอย่างที่ดำเนินการอยู่มีสองตำแหน่งงานของท่านที่ไม่มีผู้ใดเทียมคือประธานทางการแพทย์และประธานตุลาการ

This encyclopedic philosopher had a young and graceful daughter whom he called Nopamas. And as became a child of so wise a father, she was also well skilled in many arts and sciences. Her beauty was the subject of every song, and her name was on everyone's lips. The whole nation was enthusiastic in their praise for her, and so great were her charms and abilities that even her own sex regarded her not with envy, but were proud that one of their number should be distinguished. She was almost as learned as her father and was wont to discourse upon all subjects with great intelligence. She was a clever poetess, a skilful musician, and an artist of great power. And when the poets of the country had exhausted all their vocabulary in describing her beauty and her talents, they began to sing of the honours she ought to receive, and greatest of all these was the honour of becoming the wife of the king. One day the king listened to a group of musicians who were merrily singing, and the subject of their song was the wondrous Nopamas, fit only for the wife of the sovereign. The song scorned the idea of her wedding any one of less degree, and eulogised her to such an extent that the listening monarch's curiosity became very great. He returned to his palace, and sought for the ladies of his household. He told them all he had heard, and enquired if anyone of them knew anything of this peerless creatures. To the king's eager enquiries they returned the answer that the song was true, but that no words could adequately describe the charms of the Brahmin maiden. The king could no longer restrain his desire to possess so fair a creature, and he sent the most elderly ladies of his retinue, according to the custom of the country, to ask her father for her hands.

นักปรัชญาผู้รอบรู้ผู้นี้มีบุตรสาวงามนามว่านพมาศ เธอเป็นสตรีสาวผู้สง่าง่ามและมีความเฉลียวฉลาดเช่นเดียวกับบิดาของเธอ เธอยังมีความชำนาญในศิลปวิทยาการหลายแขนง ความงดงามของเธออยู่ในทุกบทเพลง ทุกคนกล่าวถึงนามของเธอ ทั้ง

ประเทศมีความกระตือรือร้นที่จะชื่นชมในตัวเธอ เธอมีความน่าหลงใหลและมีความสามารถถึงขนาดที่ว่าผู้หญิงเพศเดียวกันกับเธอไม่มีความอิจฉาริษยาแต่มี

ความรู้สึกภาคภูมิใจที่ว่าผู้หญิงคนหนึ่งมีกริยามารยาทดีงาม เธอได้เรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างจากพ่อของเธอและสนทนาปราศรัยในทุกๆเรื่องด้วยสติปัญญาอันเปรื่องปราดเธอเป็นกวีที่เฉลียวฉลาด เป็น นักดนตรีที่มีทักษะและศิลปินที่มีพลังมาก เมื่อเหล่า

กวีต่างเหน็ดเหนื่อยจากการบรรยายความงามและพรสรรค์ของเธอ พวกเขาเริ่มร้องเพลงเพื่อเป็นเกียรติที่เธอควรได้รับ เกียรติที่สูงที่สุดคือการเป็นพระสนมของกษัตริย์ วันหนึ่งกษัตริย์ทรงสดับฟังบทเพลงจากนักดนตรีที่ร้องเพลงอย่างมีความสุข เนื้อหาของเพลงเกี่ยวกับนางนพมาศที่เหมาะจะเป็นสนมขององค์กษัตริย์บทเพลงนี้เป็นการหยามความคิดที่ว่าจะให้เธอแต่งงานกับผู้ที่มีศักดิ์ด้อยกว่า และ

เป็นการสรรเสริญคุณค่าของเธอจนถึงที่สุด ถึงขนาดที่ว่าพระราชาที่ฟังเพลงอยู่เกิดความอยากรู้อยากเห็นถึงที่สุด พระองค์เสด็จพระราชดำเนินกลับพระราชวังก็มีคำสั่งเรียกตัวเหล่านางกำนัลแล้วตรัสเล่าทุกสิ่งที่พระองค์ทรงสดับมาแล้วจึงตรัสถามว่ามีใครรู้เรื่องของสตรีนางนี้บ้าง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของพระราชาเมื่อเหล่านางกำนัลกลับมาตอบคำถามว่ามีบทเพลงนั้นจริง แต่ไม่มีคำใดอธิบายได้

อย่างเพียงพอถึงเสน่ห์ของบุตรสาวของพราหมณ์ พระองค์ได้ส่งคณะหญิงสูงศักดิ์ไปสู่ขอนพมาศจากบิดาของเธอตามธรรมเนียมของประเทศ

The ladies went, and their mission was entirely successful. The old counselor who had received so many favours from his sovereign was glad to have an opportunity of showing his gratitude in this way, so he willing presented his renowned daughter to his royal master. He sent her to the king, who ever afterwards treated her with great tenderness and affection, and soon made her chief of the ladies in the palace. Both of them enjoyed the greatest happiness when in each other's company, and whenever Nopamas was not engaged in fulfilling her duties in her department of the palace, she held converse with the king, delighting him with her great wisdom and knowledge, and charming him with her compositions in music and poetry.

คณะหญิงสูงศักดิ์ได้เดินทางไปและหน้าที่ก็เสร็จสมบูรณ์ทั้งหมด ที่ปรึกษาอาวุโสผู้ซึ่งได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยจากพระมหากษัตริย์มีความยินดีที่จะมีโอกาสแสดงความขอบคุณด้วยวิธีการนี้จึงได้มอบบุตรสาวให้กับกษัตริย์ผู้ซึ่งต่อมาดูแลเธอด้วยความรักและนุ่มนวลในเวลาต่อมาเธอได้เป็นหัวหน้าของนางสนมกำนัลทั้งหมดในปราสาท ทั้งคู่มีความสุขที่อยู่ด้วยกันเมื่อใดก็ตามที่นพมาศไม่ได้ทำหน้าที่ของเธอในวังเธอก็จะไปสนทนากับกษัตริย์ สร้างความยินดีให้กับพระองค์ด้วยสติปัญญาและความรอบรู้ ให้ความบันเทิงด้วยบทเพลงและบทกวี

Soon after their marriage there occurred a celebration of the Kathin ceremony, and the king desired of fair Nopamas to accompany him on his water procession. Now, although this beautiful wife had married a Buddhist king, she still remained true to her Brahmin faith, and worshipped her own idols and spirits according to the precepts her father had taught he in her early childhood. It was a Brahmin custom that, at the end of the year, all people should prepare suitable offerings to present to the genii of the river, in order to obtain pardon and the absolution of their sins. Towards the end of the year, when the people were getting ready to celebrate the Kathin, Nopamas secretly prepared to perform her own religious rites, and for this purpose she made a small boat-like structure, called a "krathong", made of banana leaves. She then loaded it with paddy husks to make it float in stable equilibrium. She stitched strips of plantain leaves together, and pinned them around the edge of the little boat by way of ornament. Over the ballast she spread smooth clean plantain leaves, and on this green leafy deck she placed a little cargo of betel nut, betel leaf, parched rice, and sweet scented flowers. She took several fresh fruits of a fleshy character, such as the papaya and the pumpkin, and deftly carved them into representations of fruits, flowers, and animals, and piled them up in a conical arrangement in the centre. The artificial flowers she stained with the juices of other plants to make them resemble real blossoms. Here and there she fastened one of her own sketches or paintings, and finally finished the work by adorning it with storied umbrellas of paper, tiny flags, toy implements, tapers, and scented incense sticks.

หลังจากพิธีอภิเษกสมรสเสร็จสิ้นไม่นานก็มีพิธีทอดกฐิน พระราชาทรงปรารถนาให้นางนพมาศติดตามไปร่วมพระราชพิธีทางน้ำด้วย แม้ว่านางนพมาศจะอภิเษกสมรสกับกษัตริย์ผู้ทรงเป็นพุทธมามกะ แต่เธอก็ยังคงยึดมั่นในความเชื่อพราหมณ์และยังคงบูชารูปเคารพและจิตวิญญาณตามคำสั่งสอนของบิดาที่สอนเธอเมื่อวัยเยาว์เป็นธรรมเนียมของพราหมณ์ที่ว่า ทุกสิ้นปีทุกคนจะต้องเตรียมสิ่งของที่เหมาะสมไปถวายพระแม่คงคาเพื่อที่จะได้รับการอภัยโทษและเป็นการชำระบาป ทุกสิ้นปีเมื่อทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับงานทอดกฐิน นางนพมาศได้เตรียมทำพิธีทางศาสนาของเธออย่างลับๆและด้วยจุดมุ่งหมายนี้เองเธอได้สร้างสิ่งที่มีรูปร่างเล็กคล้ายเรือแล้วเรียกว่า"กระทง"ทำมาจากใบกล้วย แล้งใส่เปลือกข้าวเพื่อทำให้ลอยแบบสมดุล เธอถักใบกล้วยเข้าด้วยกันแล้วปักเข็มรอบขอบเรือเล็กๆเพื่อเป็นการตกแต่งเธอแผ่ใบกล้วยไว้บนฐาน บนฐานสีเขียวมีภาชนะใส่เมล็ดพลู ใบพลู ข้าวหุง และ

ดอกไม้หอม เธอเลือกผลไม้สดหลายชิดเช่นมะละกอ ฟักทอง แล้วนำมาแกะสลักเป็นตัวแทนของผลไม้ ดอกไม้ และสัตว์ได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วมัดรวมกันเป็นรูปทรงกรวยแล้วจัดไว้ตรงกลาง เธอแต้มน้ำหวานจากต้นไม้อื่นให้ดอกไม้ปลอมเพื่อทำให้เหมือนดอกไม้จริง เธอได้รัดภาพเขียนภาพหนึ่งและตกแต่งด้วยฉัตรกระดาษ ธงขนาดเล็กของเล่น ธูปเทียนหอม

On the first evening of the Kathin ceremony the boats were arranged in front of the palace landing, as usual, and the state barge with the glass throne was moored there, pending the arrival of the king. Suddenly everyone's attention was attracted by a strange-looking object that was being floated to the royal landing. It was the Krathong that Nopamas had made. She intended to light the tapers and the incense sticks, and sent the float adrift to bear he message to the spirits, at the same time that the royal party should set out to visit the temples. But as soon as the Krathong had come to the landing, all the ladies, and the members of the royal family, who were assembled there to wait for the coming of the king, crowded round it, and begged to be allowed to examine it, so Nopamas had to explain the design and the meaning of this, her handiwork. So great was the interest exhibited by everyone in the pretty toy, that no one noticed the arrival of the king, and he seeing the crowd so noisy and so attracted, enquired, what was the cause of their merriment and amusement. Someone told him that everyone was busily admiring a float that this beautiful consort had made. He then ordered the object to be brought to him that he might also see and hear about it. When he saw it he could not find sufficient words to express his admiration of the skill that had designed and constructed it. He requested to be allowed to keep it, and Nopamas knelt before him and presented him with the decorated krathong. He again praised the work, but more still did he praise she who had made it. But when he had examined it a little longer, he discovered its purpose, and said, "This is the offering of a lady of the Brahmin faith," and Nopamas answered him saying, "That is so, for I am a Brahmin, and hitherto Your Majesty has not interfered with my religious belief, so at this season of the year, I have made this little krathong with the intention of floating it down the river as an offering to the spirits of the water, as is right and proper for a maiden of the Brahmin faith to do."

คืนแรกของงานทอดกฐินเรือได้ถูกจัดเตรียมอยู่หน้าปราสาทตามปกติเรือท้องแบนพร้อมกับบัลลังก์แก้วมาเพื่อรอการเสด็จพระราชดำเนินของกษัตริย์ ทันใดนั้นเองความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดด้วยวัตถุรูปร่างแปลกแล่นไปยังแท่นที่ประทับนั่นคือกระทงที่นางนพมาศได้ประดิษฐ์ขึ้นเธอมีความตั้งใจที่จะจุดธูปเทียนหอมปล่อยให้ล่องลอยนำพาข้อความไปหาจิตวิญญาณในเวลาเดียวกันคณะของ

กษัตริย์ควรจะไปถึงที่วัด แต่เมื่อกระทงมาถึงแท่นที่ประทับ นางกำนัลทั้งหลายรวมทั้งพระบรมวงศานุวงศ์ที่ไปรวมตัวรอกษัตริย์อยู่ที่นั่นก็ล้อมวงดูกระทงแล้วขออนุญาตตรวจสอบดู นางนพมาศจำเป็นต้องอธิบายถึงการออกแบบและความหมายของงานฝีมือของเธอ ทุกคนสนใจแต่ของเล่นอันน่ารักโดยไม่ได้สังเกตการมาถึงของกษัตริย์ พระองค์ทรงเห็นผู้คนมากมายจึงเกิดความสงสัยว่าอะไรเป็นสาเหตุของความน่ายินดีและความน่าแปลกใจของพวกเขา มีบางคนกราบทูลต่อพระองค์ว่าทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการชื่นชมกระทงที่นางนพมาศทำ พระองค์จึงทรงมีรับสั่งให้นำสิ่งนั้นมาเผื่อว่าพระองค์เคยเห็นหรือได้ยินมาแล้ว เมื่อพระองค์ได้เห็นก็ไม่สามารถมาหาคำพูดที่เพียงพอที่จะอธิบายความชมชอบทักษะการออกแบบและการสร้าง พระองค์จึงทรงขออนุญาตเก็บไว้ นางนพมาศคุกเข่าตรงหน้าและมอบกระทงที่ตกแต่งแล้วให้ พระองค์ตรัสชมผลงานอีกครั้งและตรัสชมนางนพมาศผู้ประดิษฐ์ด้วยเมื่อพระองค์ตรวจสอบแล้วท่านทรงเข้าใจถึงจุดประสงค์จึงตรัสว่า

"สิ่งนี้เป็นเครื่องสักการะของท่านผู้หญิงผู้นับถือพราหมณ์"นางนพมาศตอบท่านไปว่า "เป็นเช่นนั้นจริง ข้าพเจ้าเป็นพราหมณ์ จนกระทั่งบัดนี้ พระองค์มิได้ทรงขัดขวางความเชื่อทางศาสนาของข้าพเจ้า ในช่วงฤดูนี้ของปี ข้าพเจ้าสร้างกระทงด้วยความตั้งใจลอยตามน้ำเพื่อเป็นเครื่องสักการะพระแม่คงคาสิ่งนี้ถูกต้องและเหมาะสมกับสตรีที่นับถือศาสนาพราหมณ์

Phra Ruang was a good Buddhist and a devout believer in the teachings of his own religion. Still, the Krathong looked very pretty, and he had a great desire to light the incense sticks and the tapers and send it adrift as Nopamas had intended. But he was afraid of the opinions of the people. For if he should make this offering to the spirits and not to Buddha, he was afraid the people might upbraid him and accuse him of having abandoned his religion for that of his wife. But he could not resist the temptation to see what the krathong would look like when it was illuminated, so, not without some little misgivings, he lit the lights upon the leafy boat. And still he was not satisfied, for he wanted to see it drifting away into the darkness, with the tapers reflecting their glittering light in the flowing waters. Therefore he cast about in his mind for some excuse to explain his actions, and presently he spoke in a loud voice that all around him, whether upon the landing-stage, the banks of the river, or in the boats before him, might hear, and said, "To all the property, such as temples, pagodas, and spires that are dedicated to Buddha on the banks of this river; to all his sacred relics, such as his bones and hair, wherever they may be in the subterranean regions concealed from the eye, under the river, or in places which Buddha has pressed with his feet, when moving in his might or in his natural state; to his footprints in this river, or in the ocean which receives the stream of this river, - to them I offer this krathong and its contents as worthy of the great Buddha. To him and to the relics and to his property I reverently dedicate this krathong. And whatever merit I may obtain by this deed, that merit I do not appropriate for myself, but give to the genii, in whose honour the krathong was first made by Nopamas, for I too reverence the spirits she intended to honour." Having finished this speech in defence of his actions, and having satisfied his own conscience, he placed the brilliantly illuminated float in the water, for the stream to carry away to the sea.

พระร่วงทรงเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีและทรงเป็นผู้นับถือศาสนาอย่างเคร่งครัด แต่กระนั้น กระทงก็มีความงดงาม และพระองค์ทรงตั้งพระทัยเป็นอย่างมากที่จะจุดธูปเทียนหอมแล้วปล่อยไปตามน้ำเช่นเดียวกับความตั้งใจของนางนพมาศ แต่พระองค์

ทรงเกรงความเห็นของประชาชนถ้าพระองค์ถวายเครื่องสักการะต่อจิตวิญญาณแทนที่จะเป็นพุทธบูชา พระองค์ยังทรงเกรงอีกว่าประชาชนจะประณามและกล่าวหาว่าพระองค์ละทิ้งศาสนาของตนไปหาศาสนาพราหมณ์ แต่พระองค์ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกอยากเห็นว่ากระทงเป็นอย่างไรเมื่อยามจุดไฟ โดยที่ไม่มีความสงสัยแม้เพียงน้อยนิด พระองค์ทรงจุดเทียนบนเรือใบไม้แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอพระทัย

ท่านยังต้องการให้กระทงลอยไปในความมืด แสงไฟจากกระทงสะท้อนผิวน้ำพระองค์ทรงครุ่นคิดถึงคำถ้อยแถลงที่จะอธิบายการกระทำของท่าน พระองค์ตรัสด้วยเสียงอันดังต่อพสกนิกรที่อยู่รอบข้างไม่ว่าจะบริเวณแท่นที่ประทับ ริมฝั่งแม่น้ำ

หรือเรือที่แล่นผ่านหน้าพระองค์แล้วจึงตรัสว่า"ทรัพย์สินทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นวัดเจดีย์ พระสถูป ที่สร้างอยู่ที่ริมน้ำเพื่อเป็นการอุทิศแด่พระพุทธเจ้า พระบรมสารีริกธาตุ ไม่ว่าจะอยู่พื้นที่ใต้ดินปกปิดจากสายตา ใต้แม่น้ำ สถานที่พระพุทธเจ้าทรงประทับรอยพระพุทธบาท ถึงมหาสมุทรที่ได้รับกระแสน้ำจากแม่น้ำแห่งนี้ข้าพเจ้าขอถวายกระทงและเครื่องสักการะทั้งหลายที่มีคุณค่าแด่พระพุทธเจ้าข้าพเจ้าขออุทิศกระทงใบนี้ด้วยความเคารพแด่พระพุทธเจ้าและสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลาย และบุญกุศลใดที่ข้าพเจ้าได้รับจากการกระทำนี้ บุญนั้นไม่เหมาะสมสำหรับข้าพเจ้า โปรดมอบให้แก่พระแม่คงคาทีได้รับเกียรติจากกระทงที่ถูกสร้างโดยนพมาศ ข้าพเจ้าก็เช่นเดียวกันที่เคารพพระแม่คงคาดังเช่นที่นางนพมาศตั้งใจนับถือ" หลังจากเสร็จสิ้นคำพูดเพื่อปกป้องตนเองแล้ว พระองค์ทรงปล่อยกระทงที่สุกสว่างไป ให้สายน้ำพัดพาสู่ทะเล

But all these proceedings, though very complimentary to Nopamas herself, did not in any way realise her idea as to what was due to the water-spirits from who was a Brahmin. As she had now no offering, she at once set to work to make one. She hastily gathered fresh leaves and bound them together into a square, shallow box. She cut bits of banana stem to fasten to it, and in the middle she quickly stuck a few tapers and joss sticks, borrowed from the people round about her. Into the boat she cast anything she could find, lit the tapers, made her vows and resolves mentally, and cast the toy adrift to follow the one the king had already launched. The monarch saw it, and knew who had made it so quickly, for there was but one woman in the land who had the knowledge and the skill to construct a new krathong so easily. He was loud in his praise, and the people, stirred by the example thus set them, took everything that they could find that would float, stuck lighted tapers and incense sticks in them, and put them in the water, till presently the river was all ablaze with twinkling lights, and the air was full of the joyful sound of merry laughter.

แต่ด้วยขั้นตอนทั้งหมดนี้ แม้ว่าจะมีคำสรรเสริญนางนพมาศ แต่ก็ไม่มีใครตระหนักว่าในฐานะที่เธอเป็นพราหมณ์ที่ต้องมีของสักการะพระแม่คงคา ตอนนี้เธอไม่มีของถวาย เธอจึงเริ่มทำขึ้นมาใหม่อีกใบ เธอรีบรวมใบไม้สดแล้วมัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมแบบ

กล่องบางๆ เธอตัดก้านกล้วยมาบางส่วนแล้วมัด ในช่วงกลางเธอเสียบธูปเทียนที่ยืมมาจากคนรอบข้างอย่างรวดเร็ว เธอหาทุกสิ่งที่ใช้ได้จุดธูปเทียนแล้วอธิษฐานแล้วตัดสินใจส่งกระทงลอยน้ำตามกระทงที่กษัตริย์ปล่อยออกไป กษัตริย์ทรงเห็นและทรงเข้าพระทัยว่าผู้ที่ทำได้รวดเร็วมีเพียงสตรีคนเดียวที่มีความรู้และทักษะสร้างกระทงได้อย่างรวดเร็ว ท่านตรัสชื่นชมด้วยเสียงอันดัง ประชาชนที่ดูตัวอย่างก็

เริ่มที่จะหาทุกสิ่งที่ลอยน้ำได้ เสียบธูปเทียนลงในกระทง แล้วปล่อยลงน้ำ ในตอนนี้แม่น้ำเต็มไปด้วยแสงกระพริบในบรรยากาศมีเสียงแห่งความสนุกสนานรื่นเริง

The king was highly delighted with the sight, and ordered that it should occur annually in honour of the wise and beautiful Nopamas. And he entreated the genii of the river to take possession of the hearts and minds of all his subjects at this season of the year, for ever and ever and compel them to hold a great festival, which he named for short "Loy Krathong". Loy means to send adrift, and Krathong means a little basket-like boat containing small flowers and other offerings suitable for the water spirits. There are those in the country who say that all the descendants of those who witnessed the first ceremony, are slaves of Phra Ruang, and that at the proper season their minds are forced to obey his wishes, and send adrift the taper-bearing floats.

พระราชาทรงมีความรู้สึกยินดีและทรงมีรับสั่งว่าการลอยกระทงควรจะมีทุกปีเพื่อเป็นเกียรติแก่นางนพมาศผู้งดงามและเฉลียวฉลาดพระองค์ทรงอ้อนวอนให้พระแม่คงคารับทรัพย์สมบัติของหัวใจและจิตใจในช่วงฤดูกาลนี้ของปีตลอดไป พระองค์

ทรงมีรับสั่งให้ประชาชนจัดงานเทศกาลให้ยิ่งใหญ่และทรงเรียกชื่อสั้นๆ ว่า"ลอยกระทง"ลอยหมายถึงปล่อยไปตามน้ำกระทงหมายถึงเรือที่มีรูปร่างเหมือน

ตะกร้าขนาดเล็กที่มีดอกไม้เล็กๆและของสักการะที่เหมาะสมสำหรับพระแม่คงคายังมีบางคนกล่าวไว้ว่าผู้สืบเชื้อสายของพยานในตอนจัดพิธีครั้งแรกนั้นคือข้าทาสของพระร่วง ในช่วงฤดูนั้นจิตใจของพวกเขาถูกบังคับให้เชื่อฟังพระประสงค์และต้องปล่อยกระทงไปหลายใบ

For seven hundred years the ceremony has existed, but its details have changed with each succeeding generation. A few years after its initiation the king ceased his visitation to all temples that were not near at hand, and all the fireworks that used to be let off on his arrival were brought together to make a gorgeous display at the palace landing. The king sat on a throne to watch the general amusement, and then sent adrift one or more krathongs.

เป็นเวลากว่ามากกว่า700ปีแล้วที่พิธีนี้ถือกำเนิดมา แต่รายละเอียดก็ได้เปลี่ยนแปลงไปในชั่วอายุคนรุ่นต่อๆมา สองสามปีต่อมาหลังการจัดงานครั้งแรก

กษัตริย์ทรงยุติการเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมชมวัดที่ไม่ได้อยู่ใกล้เคียง ดอกไม้ไฟทั้งหมดที่จะใช้ตอนที่พระองค์เสด็จมาถึงถูกนำมาจุดให้สวยงามที่พระแท่นบริเวณพระบรมมหาราชวัง พระองค์ทรงนั่งประทับบนบัลลังก์แล้วทอดพระเนตรงานมหรสพทั่วไป จากนั้นทรงปล่อยกระทงออกไปสองสามใบ

Since the foundation of Bangkok the ceremonies of Kathin and Loy Krathong have branched off from each other. During the first and second reigns of the present dynasty the nobles vied with each other to make more and more gorgeous krathongs. The third king found that this was unnecessary, as it had cost the nobles big expenses for nothing, so he stopped it as a royal ceremony, but the people still continued with it and so the Loy Krathong has since then become a public ceremony instead.'

ตั้งแต่การก่อตั้งกรุงเทพพิธีการทอดกฐินและการลอยกระทงถูกแยกออกจากกันในช่วงรัชกาลที่1และ2ของราชวงศ์จักรีผู้คนชั้นสูงต่างแข่งขันประกอบกระทงสวยงาม รัชกาลที่3 ทรงเห็นว่าไม่มีความจำเป็นเพราะผู้คนชั้นสูงเสียเงินทองโดยไม่มีประโยชน์ พระองค์จึงทรงสั่งระงับงานพระราชพิธีลอยกระทง แต่ประชาชนก็ยังลอยกระทงต่อไป ต่อมาลอยกระทงจึงกลายเป็นพิธีสำหรับสาธารณชนแทน

Loy Krathong in Chiangmai Thailand

The kingdom of Lanna, covering much of Northern Thailand, was a thriving state long before the rise of Sukhothai and Ayuthaya and Chiang Mai traces its history back more than 700 years, making it one of the most historic cities in Thailand.  

Loy Krathong dates in Chiang Mai are a bit different from other provinces. In the Thai northern dialect, Loy Krathong is called "Yiipeng" It means "Full moon night". The moon shines brightly in the sky. Water in the river is abundant. The Rainy season is gone and the weather is not too cold.

Before the festival, many people donate money and useful things to the monks at the temple near their houses. Young people have chance to make merit. This merit is called "Tan Guai Salak" and means, "Make merit together". People wear beautiful local clothes. Many Kom Loy (Big   paper balloon) fly in the sky all day all night.  

In the evening, people from each community organize a procession to a bank of the river and bring all the prepared Krathong Sai There they decorate banana trees with attractive flower garlands, candles, incense sticks and colorful flags.'. After that people will release the decorated banana tree as a leading krathong into the river, each community drawing lots to take their turn in floating Krathong Sai down river. Thus, the Krathong Sai float beautifully one after the other, filling the river with sparks of fire, while on the bank people beat drums and traditional instruments, singing and dancing in cheerful contest with each other.  

The unusual ceremony of launching Lanna-style Kom Loy is a unique aspect of the Chiang Mai Loy Krathong festival in Thailand. Traditional belief has it that when these huge hot air balloons are set adrift and float away, so do the troubles of the persons who launched the balloon. It is as King Mongkut believed.

https://www.scene4.com/archivesqv6/nov-2005/html/yasovant-nov05.html

การลอยกระทงในจังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย

อาณาจักรล้านนา มีพื้นที่ส่วนมากบนภาคเหนือของไทย เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมาก่อนการเกิดกรุงสุโขทัย จังหวัดอยุธยาและเชียงใหม่สามารถสืบย้อนหลังประวัติศาสตร์ไปได้มากกว่า 700 ปี ทำให้เชียงใหม่เป็นเมืองที่น่าสนใจที่สุดเมืองหนึ่งในประเทศไทย

วันลอยกระทงในจังหวัดเชียงใหม่แตกต่างจากจังหวัดอื่นเล็กน้อย ภาษาถิ่นทางเหนือของไทยเรียกงานลอยกระทงว่า"ยี่เป็ง" หมายถึงคืนวันพระจันทร์เต็มดวงพระจันทร์ส่องแสงสุกสว่างบนท้องฟ้า น้ำในแม่น้ำมีมากมาย ฤดูฝนผ่านพ้นไปแล้วและอากาศไม่หนาวจนเกินไป

ก่อนถึงวันงาน ผู้คนมากมายบริจาคเงินและถวายสิ่งของที่เป็นประโยชน์ให้กับพระที่วัดใกล้บ้าน คนหนุ่มสาวมีโอกาสทำบุญบุญนี้เรียกว่าตานก๋วยสลาก หมายถึงการทำบุญร่วมกัน ผู้คนแต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองที่สวยงาม โคมลอยหลายใบลอยบนท้องฟ้าตลอดวันตลอดคืน

ในตอนเย็นวันลอยกระทง ผู้คนจากหลายๆชุมชนก็จะมาที่ริมแม่น้ำและเตรียมกระทงสายพวกเขาตกแต่งต้นกล้วยด้วยพวงมาลัยดอกไม้ธูปเทียนหอม ธงหลากสีหลังจากนั้นผู้คนจะปล่อยกระทงต้นกล้วยที่เป็นกระทงนำลงไปก่อน ในแต่ละชุมชนก็จะปล่อยกระทงตามกันไปตามแม่น้ำกระทงสายลอยอย่างสวยงามทีละใบๆทำให้แม่น้ำมีไฟสว่างไสวผู้คนที่อยู่ริมแม่น้ำตีกลองและเล่นดนตรีพื้นเมือง แข่งขัน

ร้องรำทำเพลงอย่างมีความสุข

พิธีการปล่อยโคมลอยแบบล้านนาเป็นลักษณะเฉพาะของเทศกาลลอยกระทงของเชียงใหม่ ความเชื่อดั้งเดิมมีอยู่ว่าเมื่อโคมลอยยักษ์ลอยขึ้นไปในท้องฟ้า ปัญหาของผู้ปล่อยโคมลอยก็หายไปด้วย รัชกาลที่4ทรงเชื่อเช่นนั้น

https://www.scene4.com/archivesqv6/nov-2005/html/yasovant-thai-nov05.html

Thanks so much :Chotika Punyanitya


"Nang Nopamas"